Kafayı yediğim, elimi ayağımı nereye koyacağımı bilemediğim dönemlerimden birini yaşıyorum gene.
Oysa ki daha birkaç hafta önce hiçbir şey yapmadan günlerce uyumak istiyordum. Karınca gibi hissediyorum kendimi şu an, yapacak o kadar çok iş var ki... Ve işin ilginç tarafı "yapacak çok iş var yahu" cümlesini çok sık kullanıp, genelde bu işleri yapmayan bir insan olan ben, bu sefer cidden yapılacak işleri yapmaya başladım. Biraz enteresan oldu tabi, çünkü hepsine aynı anda saldırdım.
Sonra bugün nerden estiyse oturdum, niye hepsine aynı anda saldırdığımı düşündüm. Cevabı bulmak çok vaktimi almadı, hepsi için heyecan duyuyorum çünkü. Hepsi bir an önce hallolsun ve ben bunları çevremdeki insanlarla paylaşayım istiyorum.
Canım ciğerim bir arkadaşıma web sitesi yapıyorum, bol bol sanat tarihi okuyorum, bu sene hazırlamam gereken portfolyom için çalışıyorum, gelecek hafta başlayacak Bebots provalarına hazırlanıyorum (Hell Yeah!), şan hocamın benimle yapmayı düşündüğü projeyi sık sık aklıma getirip, kalp krizi eşiğinden dönüyorum, bir yandan bas ve sahne hocamızla yapacağım kişisel bir çalışma üzerine kafa yoruyorum, flüte yeniden başlamak için para biriktiriyorum, bir de gelecek sene için metal,rock,legend birşeyler diyorlar(:P), daha ortada ciddi bir şey olmasa da sanki başımda az iş varmış gibi bunu bile düşünüyorum. Ama bunların dışında birşey daha var ki, işte bu sefer daha önce hiç yapmadığım, yapmayı aklımın ucundan bile geçirmediğim bir işe kalkışıyorum.
Birçoğunun gerçekleşmesine daha vakit olsa da hepsi için apayrı heyecanlar duyuyorum şimdiden. Ve kendimin bile şaşıp kaldığı bir performansla hepsi için vakit ayırıyorum. Salmış bir insanken neden şimdi böyle bir kişiliğe dönüştüm en ufak bir fikrim yok. Akıllanıyorum belki de yavaş yavaş. Haydi hayırlısı :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder