Coulrophobia palyaço fobisidir

Bünyem dizisiz kalmayı kaldırmıyor benim. Lost bitti, Dexter ve Fringe tatilde, Nip Tuck’a sıkıldığım için bir süre ara verdim. Baktım olmuyor, Diziport sağolsun uzun süredir methini duyduğum Supernatural’a başladım bende. Benim gibi doğaüstü olaylara, vampirlere, cadılara meraklı bir kişiyseniz şiddetle tavsiye ediyorum.

İlk sezonu birkaç günde bitirdim, dün 2. sezona başladım. Başladım başlamasına ama 2. bölümü seyretmez olaydım. Kendim kaşındım aslında, dizi başlarken bölüm adı öküz gibi yazıyor, kendini bilmiyor musun kızım, niye bile bile seyrediyorsun diye kendime çok küfrettim sonra ama napalım, olan oldu artık. An itibari ile kendime yeni yeni gelmeye başladım, zira bölümü seyrettikten sonra tansiyon düşüklüğü, mide bulantısı, damarlarlarımdan kan çekilmesi hissi, tüylerimin diken diken olması... (daha gider bu ) sorunlarını aynı anda yaşayınca insanın toparlanması pek kolay olmuyor. Bana bu hisleri yaşatan kan görmek, çeşitli işkence sahnelerini seyretmek falan değil, ve hayır şeytanın gerçek halini de göstermediler. Tüm bunların sebebi o lanet olası palyaço. (Buraya her girdiğimde fenalaşmamak fotoğraf yerine ahanda linki : http://www.supernaturalwiki.com/index.php?title=Clowns )

Bölümün adı “Everybody loves a clown”. Hayır efendim herkes sevmiyor, özellikle ben kendilerine karşı korkuyla karışık bir nefret beslemekteyim. Küçükken gittiğim ve palyaço olan ortamlarda diğer tüm çocuklar “palyaçooo” diye çıldırırken, ben genelde annemin veya babamın arkasına saklanmak suretiyle hızla ortamı terk ederdim. Büyüdükçe bu korkum azalacağına daha da arttı ve bildiğiniz fobi haline geldi. Bu korku ne zaman, nerede, ne ile başladı hiç bir fikrim yok, internetten okuduğum bazı kaynaklar genelde bu tür vakaların Stephen King’in “It” adlı romanını okuduktan veya filmini seyrettikten sonra başladığını yazıyor. Kitabı okumak ne kelime, ben onun kapağına bakamıyorum yahu... Anında bir ter boşalması, fenalaşma falan... Gören de başka birşey var sanacak.

Fotoğraftan bu kadar korkmamdan yola çıkarak yeni açılan saçmasapan dükkanların tanıtımını yapmak için kaldırımlara yerleştirdikleri palyaçoları görünce ne hale geldiğimi az çok tahmin edebiliyorsunuzdur. Neyse ki, zamanla bu konuda kendimi geliştirdim. Öncelikle yolda yürürken gelen müzik seslerine karşı her zaman tetikteyim, neme lazım, yüksek sesli müzik varsa orada bir açılış, daha kötüsü bir palyaço olabilir. İkinci olarak dikkat kesildiğim şey ise balonlar. (ki balon görmek bu tür durumlarda genelde kötü sona yaklaşıldığının bir işaretidir) Dışında balon olan yeni açılmış dükkanların önünde %90 palyaço oluyor, test ettim, onayladım. O zaman ne mi yapıyoruz, eğer söz konusu yer yolumuzun üzerinde ise yavaş adımlarla önünü görebileceğimiz mesafe kadar yaklaşıyoruz, hızlıca olay mahallini gözlemliyoruz, palyaço olmadığından eminsek yusuf yusuf olmuş bir şekilde “ulan ya dükkanın içinden aniden önüme atlarsa” düşüncesi ile hızlı adımlarla ilerliyoruz. Eğer ki dükkanın önünde salak salak triplere girip broşür vs. dağıtan bir palyaço varsa yürüdüğümüz kaldırımı, mümkünse yolumuzu değiştiriyoruz ve mutlu mesut hayatımıza devam ediyoruz.

Kendi çektiğim çile yetmiyor, bir de bu fobimi öğrenenlerin yaptığı muhabbetlere katlanmak zorunda kalıyorum. Anacım millete anlatamıyorsun da derdini, anında dalgaya vuruyor herkes. “puhhaa palyaçodan korkuyor.” Korkarım tabi abi, dünyanın en korkunç şeyi çünkü. Bu evrende “yer fıstığı ezmesinin damağına yapışması” fobisi olanlar var, sen git onları bulup, onlarla dalga geç asıl...

Supernatural izleyicileri için not : Jensen Ackles (Dean Winchester) sen insan mısın yahu =)